Plicht vervullen

Nuramon keek rond en wandelde het kasteel binnen,dan knikte hij kort naar de mannen. "Stuur patrouilles naar de toren,en verdubbel de bewaking bij de poort"zei hij tegen hun en dan liep hij naar zijn kamer waar een mooiestape papier werk op hem wachte. Hij duwde de deur open en keek even naar de stapel. Hij ging aan zijn bureau zitten en begon dan maar meteen te werken,hij had een glas wijn op de tafel staan en over enkele uren zou hij ook zijn eten krijgen van de bediendes.

Rhyna zat rustig in haar kantoor, en ze zucht even diep bij het zien van al die papieren. Dan deed ze gewoon haar werk, en ze keek kort naar buiten. Ze had gevraagd om enkel drinken te brengen, aangezien ze geen tijd had voor te eten. Algauw bleef ze gewoon verder doen, en ze hoopte maar dat de 3 grote stapels snel gedaan waren.

Nuramon dronk even wat van zijn wijn tot er een man binnen kwam,het was een van de wachten. "Heer moet u uw eten nu hebben of eet u voor nu niet meer"zei de man tegen hem. Hij keek hem even aan en grijnsde even. "Ik eet later wel weer,zorg jij maar dat alles goed verloopt"zei hij tegen de man en gaf hem een korte knik en liep dan weer naar zijn stapel werk en werkte snel maar toch heel oplettend doord.

Rhyna keek rustig naar het papier, en ze keek op als de raadsman binnenkwam. Ze werkte gewoon verder zonder iets te zeggen, waarna ze kort haar ogen sloot. Om eerlijk te zijn had ze geen zin om te werken, maargoed ze had geen keuze. Na een tijdje had ze de eerste stapel al in orde gebracht, en opeens zag ze een brief liggen. 'Geachte koningin, ik wil u verzekeren dat ik koning van het zuiden op bezoek zal komen.' Stond er enkel in de brief, en ze trok dan ook grote ogen. "WAAAAAAAAAAAAAAATTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT!!!" Riep ze zowat heel luid, en ze vermorzelde die brief dan ook.

Nuramon was rustig aan het voortwerken en keek even op maar werkte dan door. Toen opeens hoorde hij een luid geroep en de stem kwam hem bekend voor. Hij had al twee stapels klaar en moest er nog maar een doen. Hij wou wel naar haar toe gaan maar werkte toch door. Wel kwamen enkele wachters binnen bij haar en keken haar even aan. "Wat is er koningin"vroegen ze allemaal in koor aan haar.

Rhyna werd er kwaad op, en ze snoof dan ook even hard. Opeens merkte ze de wachters op, en ze keek hen dan ook met een kwade blik aan. Natuurlijk was het niet op hen bedoelt, en ze voelde hoe haar ogen begonnen te branden. Nouja ze had weer vuurogen gekregen, en ze hoopte maar dat ze een oplossing vond. "Ik ga voor een lange tijd weg, en waag het niet mij te zoeken. Doe koning moet ik niet zien." Zei Rhyna dan erg woedend, waarna ze dan opstond om weg te gaan.

Nuramon had genoeg gewerkt en stond op. Hij liep de deur uit en liep richting het vertrek van de koningin. De wachters keken haar aan en liepen de deur weer uit. Nuramon liep toch wat sneller toen hij dat zag en keek dan meteen naar binnen. "Rhyna,wat is er"vroeg hij aan haar. Toen keek hij kort naar de raadsman,hij hoopte dat die er niets mee te maken had.

Rhyna was zo kwaad dat de ramen ervan sprongen, en ze keek dan ook naar hen. Ze zucht dan even diep als Nuramon binnenkwam, en ze had niet echt zin om te antwoorden. Dan keek ze kort naar de ramen, en ze zucht nog dieper. Ze liet zich vallen in haar stoel, waarna ze dan haar blik naar de haard hield. Ze keek kort naar Nuramon aangezien hij nog op een antwoord zat te wachten, en ze gooide dan de brief naar hem toe.

Hij ving de brief op en las die helemaal. Zijn ogen werden groot heel groot. "Laat ons aleen"zei hij fel tegen iedereen,en dan ook iedereen vertrok. Nuramon keek haar aan en hij trilde lichtjes. "Wat ga je doen"vroeg hij aan haar en keek haar even aan,zou ze vertrekken of hier blijven? Hij zelf wist wat hem te doen stond als ze vertrok of bleef zou hij de man bevechten,simpel?

Rhyna keek naar de haard, en ze negeerde iedereen dat er zat. Ze zucht even diep, en ze hoorde dan zijn vraag. Daarna keek ze hem aan, en ze snoof heel even diep. "Denk jij nu echt dat ik hier ga blijven om die koning te ontvangen? Vergeet het maar ik ga hier weg!!!" Zei Rhyna dan boos tegen hem, en ze keek weer naar de haard. Natuurlijk was het haar bedoeling niet om tegen hem te roepen, maar ze kon er niet veel aan doen. Ze was enorm kwaad geworden, en dus dan kon je wel zo'n reacties ontvangen.

"Dan strijd ik met die man tot de dood"zei hij tegen haar zei hij en verhefte zijn stem duidelijk,maar bedaarde dan weer. Hij keek naar het grote wapen schild en de schilderijen. "Ik zal vechten voor jou Rhyna,en als je terugkomt en je weet dat ik er niet meer ben,dan ben ik gestorven voor jou,en dan weetje dat ik zeker heenging met jou in mijn hoofd"zei hij wat zachter tegen haar.

Rhyna keek naar de haard, en ze hoorde dan zijn woorden. Ze sloot even de ogen, en dan bij het horen van zijn laatste woorden schrok ze wel even. Daarna stond ze als de bliksem op, en ze duwde hem dan ook tegen de deur aan. "Jij gaat niet vechten en al zeker niet sterven!!!! Niemand doet iets zonder mijn toestemming, en trouwens dacht je nou echt dat ik alleen ging?" Zei Rhyna dan wat te streng, en ze liet hem dan vlug los. Als hij goed had gezien dan kon hij tranen merken, en ze sloot even haar ogen terwijl ze naar het raam liep.

Opeens werd hij tegen de muur aangeduwt,hij schrok er niet van. Na dat ze klaar was keek hij haar aan. "Rhyna ik vecht wel,als ik sterf,sterf ik met trots,en wat bedoel je met 'dacht je nou echt dat ik aleen ging"zei hij tegen haar en hij keer naar de grond. Tuurlijk had hij de tranen gezien,maar hij was te kwaad en ook te verdrietig om dat onder ogen te zien.

Rhyna hoorde opeens zijn woorden, en ze balde dan haar vuist heel even. Ze was dan wel heel erg kwaad, maar ze begon nu echt wel de controle te verliezen. Opeens liep ze op hem af, waarna ze dan haar vuist net naast zijn gezicht in de muur sloeg. Er kwamen enkele barsten in, maar dat negeerde ze gewoon. "Heb je het dan nog altijd niet door?" Vroeg Rhyna dan fel tegen hem, maar dan ontweek ze zijn blik gewoon.

Nuramon keek haar kort aan en balde zelf zijn vuisten. "Rhyna kalmeer voor vijf minuten,hoe moet ik me in deze situatie bevinden? Want geloof me ik weet het echt niet meer nu"zei hij luider dan hij verwachte,dan keek hij naar de grind en zuchte even. Hij werkte zich langs haar en liep naar de raam en zijn armen begonnen licht te trillen van woede.

Rhyna hoorde zijn woorden, en ze merkte dan dat hij wegliep naar het raam. Ze slikte heel even kort, en ze merkte wat ze net gedaan had. Een schuldgevoel kwam bij haar op, waarna ze dan de deur opende. Ze wist even niet wat doen, waarna ze dan opeens wegliep uit het kantoor. Ze rende zo hard ze kon, en ze liep dan ook naar buiten. Het kon haar niet schelen hoe de wachters of het personeel reageerde, maar het enige wat ze deed was weglopen. Ze sloot haar ogen tijdens het lopen, en tranen liepen langs haar wangen de grond op. Ze had het dit keer wat verpest, en het was al zeker niet de bedoeling om zo te reageren tegen hem.

Nuramon volgde haar gelijk erna,dit kon niet,hij moest uitleg hebben weer. Zodra hij buiten was liep hij veel sneller,sneller als normaal. Hij volgde haar sporen en toen kwam ze in het zicht. "Rhyna please wacht op me,wacht"riep hij naar haar toe. Maar hij bleef lopen,hij zou haar niet kwijtraken. Hij had zelf ook te heftig gereageerd op haar,en dat deed hem veel pijn.

Rhyna rende echter gewoon door, waarna haar ogen weer van vuur waren. Ze had iets ergs gedaan, en ze had heel veel spijt. Opeens verscheen er vuur om haar heen, waarna ze dan in de phoenix veranderde. Opeens vloog ze hoog de lucht in, waarna ze gewoon weg vloog. Ze zou naar de bergen gaan, en ze versnelde dan ook gewoon.

"RHYNA"riep hij luid naar haar toe. Hij keek haar na en beet op zijn tanden. Hij veranderde al lopend op zijn tanden en volgde de Phoenix. Ergens wist hij wel waar ze heen ging,daar waar ze vroeger ook heen ging,hij rende sneller dan een normale leeuw,zelfs dan een abnormale leeuw. Hij leek te snel voor het licht en te krachtig voor de grond,bij elke poot die de grond raakte barste die lichtjes open.