Bezorging van de fenixtranen

Ethan rende door het bos en controleerde af en toe dat hij de flesjes nog had. Hij glimlachte. Hij keek op toen er ineens drie mannen om hem rende. Een voor, een links en een rechts. Hij slikte even. Hij moest de tranen beschermen en zou het ook doen. Hij zag dat de drie ineens een net op hem gooide. Ditmaal zou het zwaard van pas komen. Hij pakte het uit de schede en sneed dwars door het net. Hij glimlachte en keek naar het zwaard. Hij hielde het vast en merkte dat twee er van wegsprongen. Degene voor hem draaide zich om en pakte ook een zwaard. "Geef me de tranen.." zei hij met kille stem. "Nooit!!" zei Ethan en keek strak naar de man. Deze grinnikte even en schoot op hem af. Hij stak richting Ethan en deze hield het tegen met zijn zwaard. Hij keek strak naar de man en slikte even. Dit had hij niet verwacht, maar hij moest de tranen beschermen. Hoe dan ook.

Serane zat rustig in haar hut, en ze hoorde dan ook plots iets in de verte. Ze kon van ver horen dat er wat aan de hand was, en ze stond dan ook op om te gaan zien wie de rust in het bos aan het verstoren was. Hoewel ze wist dat er iemand naar haar zou komen, en toch kon ze het niet laten om te gaan kijken. Ze liep de hut uit, en deze werd dan algauw onzichtbaar. Daarna veranderde ze in haar wolvenvorm, en ze rende heel snel in de richting. Even keek ze kort in het rond, en ze besloot om de binnenwegen te nemen. Algauw kwam ze rotsen tegen, en ze klom er dan ook op. Haar blik ging even in het rond, en ze gaf dan ook een luide huil als wolf. Daarna veranderde ze achter een rots in zichzelf, en ze had gelukkig een cape omgedaan. Ze zag 3 mannen tegen één man vechten, maar dat liet ze niet zomaar gebeuren in het bos. Kalm sprong ze hoog de lucht in, en ze landde dan ook tussen hun 4 in. "Wie waagt er hier om de rust te verstoren van het bos?" Vroeg Serane dan met een kille stem, waarna ze er dan voorzorgde dat het begon te stormen. Nouja er was bliksem op te merken, en ze hield haar blik op de 3 mannen gericht.

Ethan keek naar de man en wist nog een paar andere aanvallen te blokkeren. De twee mannen waren in de boom gesprongen toen ze de vrouw zagen naderen. Ethan keek naar de vrouw en slikte even. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. "Vertel me alsjeblieft dat jij Serane bent..." zei hij en keek naar de vrouw. Zonder dat hij het door had werden er twee kunai's naar hem geworpen. Hij voelde ineens een stekende pijn in een arm en been. Hij kreunde licht en zakte op zijn knie. "Serane...als je het bent..." zei hij. "Ze zijn uit op de tranen..." zei hij. Niet dat hij zeker wist dat ze wist waar hij het over had maar hij moest ze veilig afleveren.

Serane keek toe naar de mannen die in de bomen waren gesprongen, en ze snoof dan ook heel even kort. Even hoorde ze haar naam, en ze keek kort in de jongen zijn richting. Daarna hoorde ze kunai's vliegen naar de jongen, en ze liet het opeens heel hard onweren en bliksemen. Haar violetkleurige ogen werden spierwit, waarna ze dan de bliksem op de twee mannen in de bomen had gericht. Toch keek ze ook naar de man met het zwaard, en ze hoorde dan plots de woorden over de tranen. Ze maakte een salto naar hem, en ze tilde hem dan op in haar armen. Algauw verdween ze uit het zicht, en ze was sneller met behulp van de Lucht. Daarna stond ze een heel eind stil, en ze keek de jongen aan. "Je vroeg of ik Serane was? Ja, dat ben ik, maar volgende keer beter uitkijken vooraleer je verder zou gaan. Ik hoor namelijk alles weetje, en de wind vertelt mij ook veel over de aankomst van jou." Zei Serane dan kalm tegen hem, en ze liet de cape nog om haar hoofd.

Ethan keek op toen hij ineens opgepakt werd en verdween van de man. Een eind later stonden ze stil en Ethan stond met moeite op zijn benen. "Ik zal volgende keer uitkijken.." zei hij. "Rhyna had mij gestuurd...althans ik stelde voor om ze te bezorgen.." zei hij en keek haar aan. Hij legde zijn hand op zijn zak en zuchtte even van opluchting. Ze zaten er alle drie nog in. "Het spijt me voor mijn onvoorzichtigheid..." zei hij en keek even naar de grond met een schuldbewuste blik.

Serane keek kalm naar hem, en ze wiebelde wat met haar oortjes onder haar cape. Ze hoorde zijn woorden, en ze hoorde dan de naam Rhyna vallen. "Dus Rhyna stuurt een knappe jongen naar iemand die al jaren in het bos leeft?" Zei Serane dan grinnikend tegen hem, en ze liep dan kort een rondje om hem heen. Kalm stond ze weer voor zijn neus, en ze keek hem diep in de ogen aan met haar violetkleurige ogen. "Het maakt niet uit. Het doel zit er in dat ook de drager van de tranen veilig moet blijven." Zei ze dan zacht tegen hem, en ze keek naar hem als hij naar de grond keek. Daarna nam ze hem met de kin beet, en ze zorgde ervoor dat hij weer in de ogen keek. "Trouwens wie ben jij dan als ik dat vragen mag?" Vroeg ze nieuwsgierig aan hem, en ze bleef hem bij zijn kin vasthouden.

Ethan hoorde haar woorden en grinnikte. "Bedankt voor het compliment.." zei hij over het feit dat ze hem wel knap vond. "Ach. Ik heb er wel een paar wonden voor over om deze tranen veilig te houden.." zei hij en keek haar aan. Ineens voelde hij een hand onder zijn kin. Hij keek haar ineens recht in haar ogen en glimlachte lichtjes. "Ethan...Ethan Cosmic.." zei hij en glimlachte. "Aangenaam kennis te maken" zei hij met een glimlach.

Rustig keek Serane naar hem, en ze glimlachte dan ook rustig. Ze luisterde gewoon aandachtig naar zijn woorden, en ze keek dan kort naar zijn brandwonden. Even richt ze haar blik op hem, maar daarna trok ze hem gewoon mee naar een 'open' plek. Nouja die plek was niet echt open, en dus verscheen er opeens een hut voor hun neus. De deur ging dan ook vanzelf open, en ze trok hem dan naar binnen. Als ze binnen waren sloot de deur weer, en was de hut weer onzichtbaar geworden. Kalm trok ze zijn bovenkleding uit, en ze bestudeerde zijn lichaam heel even kort. Ze plaatste haar hand op een wonde van hem, en ze sprak dan een spreuk in oude taal uit. Opeens verdween de brandwonde, en dat deed ze dan ook bij zijn andere brandwonden.

Ethan keek naar Serane en glimlachte. Hij merkte dat ze hem ineens meetrok naar een lege plek. Ineens verscheen er een huis. De deur ging weer openen en hij glimlachte. Een goede manier om je te verstoppen was het wel. Hij keek haar aan en merkte dat ze zijn bovenkleding uittrok en hij zag dat ze zijn brandwonden genas. Hij glimlachte en keek haar aan. Hij keek haar aan en glimlachte nog steeds. Hij ging met zijn hand naar de cape en deed deze van haar hoofd af. Hij keek ne naar haar gezicht en glimlachte. Hij zag de oortjes en glimlachte naar haar. Hij keek haar in haar ogen en grinnikte. "Ze zorgen er wel voor dat je er schattig uit ziet.." zei hij en gaf haar een knipoog.

Serane keek naar hem, en ze merkte dan dat hij de cape van haar hoofd deed. Ze bewoog even kort met haar oortjes, waarna ze dan kort naar zijn bovenlichaam keek. Ze ging even met haar hand op over zijn buik en borst, maar daarna hoorde ze zijn woorden opeens. Dit deed haar lichtjes blozen, en ze slikte dan even kort. "Uhm wil je wat drinken?" Vroeg Serane dan nog steeds licht blozend, en vervolgens liep ze dan al naar de keuken toe. Ze hoopte maar dat die blosjes zouden verdwijnen, want dit was nog nooit een man gelukt om haar te doen blozen. Ze vroeg zich toch wel af hoe hij het voor mekaar kreeg, maargoed ze keek dan heel even de hoek om naar hem.

Ethan glimlachte en knikte. "Doe maar wat water..." zei hij en keek haar aan. Hij had gemerkt dat ze bloosde en dat deed hem glimlachen. Hij merkte dat ze de keuken in ging en hij stond op. Hij liep het huisje even rond en bleef bij de kast staan en keek er naar. Hij had niet door dat ze om de hoek naar hem keek. Hij glimlachte. Ze woonde hier wel knus. Hij had zelf ook een niet al te groot huis. Hij glimlachte en keek naar een schilderij dat er hing.

Serane keek nog even naar hem, en dan nam ze twee glazen met een kan water. Even keek ze kort naar buiten, waarna ze dan terug naar hem liep. Ze zette de glazen met de kan water op tafel, en ze merkte dan dat hij naar een schilderij keek. Even verscheen er een glimlach om haar lippen, maar daarna schonk ze gewoon de glazen vol met water. Zelf at of dronk ze zelden thuis, aangezien ze wel eens vaak bij de koningin zat voor te eten. Of ze ging vaak ook gewoon jagen in het bos, en drinken uit een rivier. Kalm ging ze naast hem staan, en ze legde haar hand op zijn schouder. "Dat schilderij had mijn moeder ooit gemaakt." Zei Serane dan zacht tegen hem, waarna ze dan kort in het rond keek.

Ethan glimlachte. Hij had de woorden van Rhyna nog in zijn hoofd zitten en grinnikte. ....maar niet schrikken, haar uiterlijk is anders dan men zou verwachten... ging het nog door zijn hoofd. Was het door haar betoverende schoonheid of gewoon om de oortjes. Hoe dan ook het maakte hem niet uit. Hij merkte ineens een hand op zijn schouder en keek om. Hij hoorde haar woorden en glimlachte. "Ik vind hem mooi..." zei hij met kalme en zachte stem. "Je moeder kan goed schilderen..." zei hij en glimlachte. Hij keek haar even in haar ogen en liep toen naar de tafel en ging er aan zitten. Hij nam een slok van het water en glimlachte.

Serane keek hem rustig aan, en ze glimlachte heel even kort. Daarna keek ze naar het schilderij, en ze sloot dan heel even haar ogen. Ze wist nog goed dat haar moeder Aya de wolfdemon en haar vader Damien nog leefde, maar tijdens de oorlog was haar vader helaas gesneuvelt. Haar moeder was ziek geworden, en door die ziekte gestorven. Dat was de dag dat Serane besloot om heler te worden. Ze hoorde zijn laatste woorden, en ze keek naar hem. "Ja ze kon dat heel goed, en ze was dan ook een groot talent. De schilderijen die in het kasteel hangen werden gemaakt door haar." Zei Serane dan zacht tegen hem, waarna ze dan rustig over hem aan de tafel ging zitten.

Ethan keek naar Serane en hoorde wat ze zei over haar moeder. Hij slikte even. Ze praatte alles in de negatieve tijd. Wat stom van me. Die moeder leeft natuurlijk niet meer... schoot het door zijn gedachten. Hij stond op en keek haar even aan. Hij glimlachte niet meer. "Ik neem aan dat ze niet meer leeft." zei hij met kalme en toch iets vraag in zijn stem. Hij keek haar even in haar ogen en glimlachte.

Serane keek hem met een glimlach aan, en ze sloot dan ook even haar ogen. Rustig deed ze haar cape helemaal uit, waardoor hij ook haar staart zag. Daarna keek ze even kort naar de schilderij, maar algauw herstelde ze zich weer. "Nee mijn ouders leven niet meer, maar enkel Rhyna weet eigenlijk waarom ik er niet echt met iemand over praat. Het ligt vaak heel gevoelig bij me, maar je mag er gerust vragen over stellen." Zei Serane dan tegen hem, en ze liep daarna rustig naar hem toe. "Je bent eigenlijk de enige die niet wegloopt voor mijn uiterlijk, aangezien de meeste boodschappers die iets brengen dat ik nodig heb, het op een lopen zetten." Vertelde ze dan rustig tegen hem, waarna ze hem een kusje op de wang gaf.

Ethan keek haar aan en hoorde haar woorden. "Nee.." zei hij kortaf. "Ik ga daar geen vragen over stellen. Dat ligt, zoals je zelf zegt, gevoelig voor iedereen. En dan ga ik daar geen vragen over stellen." zei hij vriendelijk. Hij merkte dat ze haar cape af deed en haar staart was nu ook zichtbaar. Hij glimlachte en keek er even naar. Hij hoorde haar woorden en zuchtte even. "Serane. Ik snap niet wat ze eng aan je vinden. Ten eerste je ziet er al schattig uit naar mijn mening. En die oren en staart maken je alleen maar schattiger." zei hij en gaf haar een knipoog. Hij wreef met een hand zachtjes aan haar oortje en keek haar aan. "Je bent een mooie vrouw, en daar kan geen man iets aan veranderen.." zei hij en glimlachte naar haar. Hij stond vlak bij haar en hij voelde zich warm worden van binnen.

Serane keek naar hem, en ze hoorde dan zijn woorden. Ze vond het wel fijn dat hij het respecteerde, maar sommige dingen kon ze wel vertellen aan hem. Toch ging ze niet verder in op dit onderwerp, waarna ze dan haar ogen sloot. Bij het horen van zijn andere woorden moest ze wel even blozen, en dus draaide ze haar hoofd weg van hem. Daarna voelde ze plots dat hij haar oortje aanraakte, en ze genoot er dan ook van. Haar staart ging heen en weer, en ze keek hem dan weer aan. "Uhm je bent de eerste die zoiets zegt, maar het zit zo dat ik nog een ander uiterlijk heb. Die is niet zo vriendelijk als ik nu ben zeg maar." Zei Serane dan zachtt egen hem, en ze keek hem diep in de ogen aan.

Ethan keek haar even in haar ogen en merkte dat ze bloosde en wegkeek. Hij hoorde haar woorden die volgde en dat deed hem glimlachen. "Laat me raden. Je kan in een wolf veranderen. Tenminste zo aan je staart en oren te zien..." zei hij vriendelijk. Hij keek haar aan. "Al werd je een allesverslindende monster." zei hij. "Ik vind dat mensen iedereen te snel beoordelen op hun uiterlijk. Het gaat bij mij om het innerlijk. Een mooi uiterlijk is alleen maar mooi meegenomen.." zei hij en glimlachte. "En jou innerlijk is beeldschoon." zei hij. "Je bent een zorgzame, aardige en slimme vrouw.." zei hij. "Je ziet niet graag mensen in pijn. Je genas mijn brandwonden en dat zegt voor mij genoeg.." zei hij. Hij glimlachte. Hij pakte haar arm vast en trok haar naar hem toe. Hij sloeg haar in zijn armen. "Het maatk mij niet uit wat ze van je denken. Je blijft een beeldschone vrouw.." zei hij en glimlachte. Na een tijdje liet hij haar weer los en keek hij haar in de ogen.

Serane keek naar hem, en ze hoorde dan zijn woorden. "Euhm ja een wolf kan ik worden, maar de meesten vrezen juist voor mijn andere gedaante. Dit zal je ooit wel eens merken als er wat zou gebeuren, maar voorlopig kan ik het niet laten zien." Zei Serane dan zacht tegen hem, en wat ze zei was dan ook de waarheid. Het moest pas heel erg zijn vooraleer ze in de extreme gevaarlijke gedaante kon veranderen, maargoed dat liet ze maar achterwege voor dit moment. Ze hoorde dan ook zijn verdere woorden, waardoor ze dan kort haar ogen sloot. Vervolgens voelde ze dat hij haar arm beet nam, en opeens was ze in zijn armen. Haar ogen keken recht in de zijne, en als je goed kon zien zag je de vorm van een bliksemflits in haar ogen. Dat was er altijd al geweest, maar zelf lette ze er niet echt op. "En jij bent een vriendelijke, lieve en knappe man." Zei ze dan zachtjes tegen hem, maar toch kreeg ze de blosjes niet weg dankzij hem. Zijn stem deed haar dan ook trillen, maar dan wel in de positieve zin. Langzaam kwam ze met haar gezicht dichter, maar algauw trok ze zich weer even terug. Ze begon een beetje te twijfelen, en dus deed ze maar niets.

Ethan keek haar aan en glimlachte. Hij hoorde haar woorden en knikte. "Dankje..' zei hij en keek daarna naar haar. Hij merkte dat ze dichter bij kwam en glimlachte. Hij zag dat ze terug ging en iets van twijfel had. Hij glimlachte. Hij gaf haar ineens een zoen op haar mond en sloot zijn ogen. Als zij het niet zeker wist dan zou hij het maar doen. Hij stopte na een tijdje en keek haar aan met een glinstering in zijn ogen en keek haar aan.

Serane hoorde zijn woorden, en ze sloot heel even kort haar ogen. Toch twijfelde ze nog steeds, maar dan opeens voelde ze zijn lippen op de hare. Dit zorgde ervoor dat ze knalrood was, maar ze genoot wel van de kus. Haar oortjes stonden recht vooruit, en haar staart begon heen en weer te gaan. Daarna merkte ze dat hij haar lippen losliet, en ze was zowat sprakeloos geworden. Haar hart sloeg hevig tegen haar borst aan, en ze voelde zich helemaal warm worden van binnen.

Ethan keek naar Serane en merkte de oortjes op die recht overeind stonden. Hij keek naar haar staart die hevig heen en weer ging. Hij glimlachte. Hij zag ook dat ze knalrood was. Hij glimlachte. Ook voelde hij zijn hart sneller slaan en zich warm worden. Hij glimachte en keek haar aan. Hij zette en stap dichter tegen zich aan. Hij bracht zijn mond bij haar oor. "Zoals je nu reageert maak ik er uit op dat je het leuk vond." zei hij en keek haar daarna in haar ogen.

Serane keek naar hem, en ze kon haar normale huidskleur maar niet terug krijgen. Even sloot ze haar ogen, en ze merkte dan dat hij dichterbij kwam. Als ze haar ogen opendeed hoorde ze dan ook zijn woorden in haar oor, en dat deed haar nog roder worden dan dat ze al was. Daarna vloog ze hem gewoon om de hals, en dat zorgde ervoor dat beide op de grond vielen. Even sloot ze weer haar ogen tijdens de val, maar dan deed ze die weer open. Haar lippen waren op die van hem, en dat kwam dan ook door die val.

Ethan keek naar haar en merkte dat ze hem om de hals vloog. Ze vielen op de grond en hij lachtte even hardop. Hij merkte dat haar lippen weer op die van haar zaten. Zijn ogen zaten vol genot en hij sloot ze. Hij omarmde haar en zoende haar terug terwijl hij met haar op de grond lag. Hij hield deze zoen lang vol en zorgde er voor dat hij niet te hard was.