Bezorging van de fenixtranen

Ethan keek rond toen hij Serane niet meer zag. Hij wist de twee enigzins tegen te houden en merkte ineens op dat er een mes tegen haar keel werd gezet. Hij grijnsde. Hij liet de zilveren dolk langzaam slap worden en het hing nu als een theedoek in de handen van de man. Hij glimlachte. "Serane doe je ding..." zei hij en hoopte dat ze einzings kon vechten. Hij werd ineens tegen de grond geslagen en keek op. Een zwaard werd tegen zijn keel gedrukt. Deze liet hij opnieuw slap worden en trapte de man weg. Hij keek en grijnsde. Toen zette hij het gevecht verder voort.

Serane keek naar de man, en opeens voelde ze deze zijn lippen. Ze schrok er dan ook van, en ze merkte dat de dolk slap werd. Alleen ze geraakte maar niet uit de voeten, aangezien die man haar stevig bij de arm vasthad. Even wist ze niet wat doen, maar daarna keek ze kort naar Ethan en het zwaard. Ze slikte heel even kort, en ze sloot dan haar ogen. Algauw waren er meerdere mannen tevoorschijn gekomen, en de man die haar vast had verdween dan ook met haar. Ze gaf een gil, en ze werd ruw tegen een boom geduwt.

De gil deed Ethan niet goed. Hij liet het zwaard weer één worden en deed hem in zijn schede. Hij balde zijn vuisten en vormde vanuit het niets een hamer. Hij wierp deze woedend naar de twee. Deze werden volop geraakt en vielen bewusteloos op de grond. Hij liep naar de man die Serane vast had en pakte hem bij zijn schouder. Hij trok hem ruw los en sloeg hem met volle vuist in zijn gezicht. "LAAT HAAR MET RUST..!!...ALLEMAAL..." schreeuwde hij woedend. Hij keek strak naar de gene voor zich en ging beschermend voor Serane staan. Hij was woedend op allemaal die haar lastig vielen en dat kon je merken aan zijn gebalde vuisten en houding.

Serane sloot dan ook de ogen, en ze wist echt niet meer wat doen. Daarna deed ze haar ogen weer open, en ze merkte plots een boze Ethan op. Ze liet haar oortjes hangen, aangezien hij nogal kon roepen. Maar ook had ze gezien hoe hij die man in het gezicht sloeg, waarna ze dan kort naar zijn zwaard keek. Zou ik het hem vertellen? Of moet ik het geheim houden? Dacht Serane dan ook inzichzelf, en ze staarde maar naar het zwaard. Als hij goed zou opletten dan was zijn zwaard nu rood aan het gloeien, maargoed ze hoopte maar dat hij het niet merkte.

Ethan keek even om zijn schouder en wilde zijn zwaard grijpen en aanvallen maar toen hij het zwaard er uit trok had het een rode gloed. Hij slikte even. "Wat is dit?" vroeg hij in zichzelf. Hij wist niet wat het betekende hij wist nog niet alles van het zwaard. Had hij rhyna maar wat meer gevragen. Hij negeerde het gewoon en wilde op de mannen af lopen maar besloot ze maar de eerste zet te laten doen.

Serane keek naar het zwaard dat rood gloeide, en ze slikte even kort. Jaren was ze ervan af geraakt, maar nu was het Ethan zijn zwaard. Het was duidelijk dat het zwaard hem gekozen had, maar dat was niet zo erg vond ze. Alleen had ze liever dat hij nu niet met dat zwaard voor haar neus stond. Even haalde ze diep adem, en ze hoorde dan ook de stem van het zwaard. Haar nagels vormden zich al tot klauwen, waarna ze dan haar beide handen op haar rug plaatste. Ze voelde zich ongemakkelijk worden met dat zwaard in haar buurt, en ze sloot dan ook haar ogen omdat die rood werden.

Sorax keek even om en merkte dat ze haar ogen had gesloten. Hij wist niet wat er aan de hand was maar keek weer voor zich. De mannen hadden de veranderingen gezien en keken angstig naar Serane. Ze rende gillend weg en Sorax keek hun vreemd na. Hij draaide om en keek naar Serane. "Ze deden net of ze een monster zagen..." zei hij. Maar hij wist niet wat er met Serane aan de hand was dus dat was niet de best geplaatste opmerking.

Serane hoorde plots dat de mannen gillend wegliepen, en ze deed dan na een tijdje haar ogen weer open. Alleen keek ze Ethan recht in de ogen aan, en ze zucht even diep. Doordat het zwaard rood bleef gloeien, bleven haar ogen ook gewoon rood. Daarna wend ze vlug haar blik af, en ze hoopte dat hij haar ogen niet gezien had. Natuurlijk hield ze haar handen die ondertussen klauwen hadden gekregen achter zich, en ze slikte heel even kort. Haar hart sloeg sneller dan normaal, en het liefste van al wilde ze wegrennen. Hoewel Ethan langs één kant een grote geluk had, aangezien hij nu de eigenaar van het zwaard was. Dat wilde zeggen dat zij hem zou dienen, maar daar hing wel een contract aan vast.

Ethan keek haar aan en zuchtte even. Hij merkte ineens dat ze haar ogen open deed en deze rood waren. Hij slikte even en bleef kalm. "Heeft dit te maken met het zwaard?" vroeg hij aan haar en keek haar aan. Hij merkte dat ze haar ogen afwende. "Nee doe dat niet. Ik ben niet bang zei hij en deed een stap in haar richting. Hij omarmde haar en haalde rustig adem. "Al ben je het gevaarlijkste monster in de wereld. Ik zal van je blijven houden..." zei hij met een kalme stem.

Serane hoorde zijn vraag, en ze knikte even kort. Daarna bleef ze toch nog steeds van hem wegkijken, en ze sloot haar ogen weer. "Dat is het niet Ethan, jij hebt me in je macht met het zwaard. Ik zal het anders zeggen dit zwaard heeft mij zo gemaakt, en daarom heb ik het aan Rhyna gegeven zodat zij een betere eigenaar kon vinden." Zei Serane dan zacht tegen hem, maar ze was erg serieus. Dan keek ze hem recht in de ogen aan, waarna ze plots het zwaard nam. Ze plaatste deze in zijn hand, en met haar klauwen ging ze langs het scherpe gedeelte. Haar bloed drong in het zwaard door, en ze was het contract dan ook geregeld. Even zucht ze heel erg diep, maar dan richt ze haar blik weer naar hem. "Wij hebben nu een contract samen, en telkens als er iets slechts is, en je gebruikt het zwaard dan word het automatisch rood. Het zal me dan ook roepen ookal ben ik erg ver weg, maar dan zal ik sowiezo altijd aan je zijde staan." Zei ze dan zachter tegen hem, en ze sloot heel even kort haar ogen.

Ethan keek haar aan en merkte wat ze zei. Hij luisterde aandachtig. "Zolang je mij blijft zien als een vriend en niet als je meester dan vind ik het goed..." zei hij en keek haar aan. Hij omarmde haar en had het zwaard terug in zijn schede gestopt. "Je blijft mijn geliefde en niet mijn onderdaan, onthoudt dat..." zei hij serieus en keek haar aan.

Serane keek naar hem, en ze hoorde dan zijn woorden. Dan voelde ze zijn armen om haar heen, en ze kroop dicht tegen hem aan. "Dat weet ik wel, maar je moet weten dat ik je wel zal dienen in tijden van nood. Ookal ben ik je geliefde of wat dan ook." Zei Serane dan tegen hem, en ze keek hem dan aan met grote ogen. Zei hij nou geliefde? Vroeg ze inzichzelf, en opeens moest ze een beetje blozen. Haar hart begon weer sneller te slaan, en ze voelde zich warm vanbinnen. Verder zei ze niets tegen hem, maar ze begon hem wel weer eens te zoenen.

Ethan keek haar aan. "Dat is wel fijn. Maar ik beloof je. Dat doe ik ik ook met jou. Als er nood is dan ben ik er ook voor je.." zei hij en keek haar aan. Hij omarmde haar en merkte dat ze ineens hem zoende. Hij beantwoorde de zoen door terug te zoenen en omarmde haar wat steviger.

Serane bleef hem gewoon zoenen, en ze had dan ook zijn woorden gehoord. Haar hart klopte erg snel, en als het goed was dan kon hij dat ook voelen. Daarna keek ze naar hem, nadat ze de zoen had onderbroken. Even keek ze naar de hemel, maar dan liet ze haar huis weer op de plek tevoorschijn komen. Toch bleef ze nog in zijn armen zitten, en ze wilde nooit meer losgelaten worden. Na een tijdje was ze weer haar eigen gedaante, en het zwaard was dan ook weer gewoon geworden.

Ethan keek haar aan en glimlachte. Hij bleef haar vast houden. Hij wilde haar niet kwijt. Hij merkte dat ze stopte met zoenen en keek haar ook in der ogen. Hij glimlachte. Hij had kloppen inderdaad gevoeld en glimlachte. Hij bleef haar nog steeds vast houden en stond dicht tegen haar aan. Zijn ogen had hij gesloten en hij voelde zich warm worden van binnen. Ook zijn hart ging tekeer al kon je dat niet erg goed voelen bij hem.

Serane keek hem met een glimlach aan, en ze bleef zo dicht bij hem staan. "Ik hou van je master." Zei Serane dan om hem een beetje te plagen, en ze grinnikte dan ook even kort. Toch hoorde ze opeens zijn hart sneller kloppen, en ze plaatste haar hand op zijn borst. Het was voor haar een kalm geluid als zijn hart klopte als een gek, en dat deed haar dan ook kalmer worden. Dan plaatste ze haar hoofd op zijn schouder, waarna ze dan begon te geeuwen.

Sorax keek haar aan en hoorde haar woorden. "Je begint nu al..." zei hij grinnikend en gaf haar een tikje tegen haar neus. Hij pakte haar weer op als eerst. "We zullen maar eens naar bed gaan..." zei hij en liep met haar het huis binnen en liep naar boven. Eenmaal boven legde hij haar op het bed en ging er zelf naast haar liggen. "Ik hou van je..." zei hij zacht en hield haar vast. Hij was zelf wel moe maar wilde nog niet toegeven aan de vermoeidheid.

Serane grinnikte even bij zijn woorden, en ze voelde het tikje tegen haar neus. Even begon ze speels te kwispelen, maar dan werd ze opeens opgetild. Ze sloot voor kort haar ogen, en ze sloeg haar armen om zijn hals heen. "Is goed want ik ben een beetje moe." Zei ze dan zacht tegen hem, en ze bleef gewoon zo zitten totdat ze op het bed werd gelegd. Automatisch was de deur dicht gegaan, maar ook was het huis weer onzichtbaar geworden voor indringers. Langzaam kroop ze heel dicht tegen hem aan, en ze hoorde dan zijn laatste woorden. "Ik ook van jou." Zei ze dan heel zacht, en ze legde haar hoofd tegen hem aan.

Langzamerhand voelde Ethan zijn oogleden zwaarder worden. Hij probeerde ze open te houden maar dat lukte niet. Hij viel met Serane in zijn armen en tegen zich aan in slaap. Hij voelde zich goed en droomde fijn over haar.

Serane keek naar hem, en algauw viel zij ook inslaap. Ze vond het fijn om zo in iemand zijn armen te liggen, en vooral als hij degene was. Een glimlach speelde zich af om haar lippen, en toch droomde ook zij fijn over hem. Al sliep ze niet echt diep, aangezien ze met haar oortjes erg alert was op een indringer.

Ethan sliep in tegenstelling tot Serane diep. Hij sliep normaal weinig en erg onrustig maar nu was hij rustig en sliep hij wat meer. Hij verstevigde zijn grip op Serane, maar dat was onbewust. Het was meer omdat hij haar onbewust niet los wilde laten. Hij droomde over Serane en hem en wat ze allemaal wel niet gingen doen. Maar eerst moest hij morgen nog naar Rhyna. Hij moest doorgeven dat hij de tranen had bezorgd.

Serane sliep rustig door, en ze voelde elke trilling in het bos aan. Haar ademhaling was rustig, en ook haar hart sloeg weer helemaal kalm. Ze voelde de grip van zijn armen steviger worden, maar dat vond ze juist erg fijn.

Na een tijdje geslapen te hebben kwam de zon weer langzaam op. Ethan opende loom zijn ogen en keek even rond. Hij glimlachte toen hij nog steeds Serane vast had en liet haar rustig los. Hij liep naar beneden de keuken in. Hij zou eens kijken of hij iets kon vinden om haar een ontbijtje te geven. Hij vond een paar eieren en maakte een gebakken ei. Hij keek rond en vond nog een paar boterhammen. Hij legde het ei er op en vond nog wat te drinken. Al dit legde hij op een houten dienblad dat hij had gevonden. Langzaam liep hij naar boven. Hij glimlachte en zag dat ze nog steeds sliep. Hij liep naar haar toe en zette het dienblad op het nachtkastje. Hij boog over haar heen en gaf haar een kusje. "Wakker worden..." zei hij zacht en op kalme toon zodat ze niet wakker zou schrikken. Hij ging op het rand van het bed zitten en keek haar aan.

Serane lag rustig te slapen, en ze had ook niet door dat hij wakker was geworden. Hoewel ze zijn sterke armen niet voelde, maargoed ze was te goed aan het dromen. Na een tijdje hoorde ze plots zijn zachte stem, en ze deed langzaam haar ogen open. Ze keek dan nog halfslaperig naar hem, en ze glimlachte heel even kort. "Goedemorgen master." Zei Serane dan om hem te plagen, en alweer begon ze te grinniken.

Ethan merkte wat ze zei en glimlachte. "Goede morgen.." zei hij. Hij keek haar in haar ogen en gaf haar een kusje. "Ik heb een ontbijtje voor je gemaakt.." zei hij. "Ik hoop dat het smaakt.." zei hij. "Oh ik was overigens van plan om vandaag naar het kasteel te gaan om Rhyna wat te gaan informeren over de stand van zaken. Dus ik ben even weg vandaag..maar ik beloof je terug te komen..." zei hij. Hij glimlachte en stond op. Hij keek haar aan en glilmalachte. "Beloof me dat je hier blijft..." zei hij.