In de troonzaal

Rhyna zat verveelt in de troonzaal, en ze keek dan ook kort in het rond. Haar ogen sloot ze heel even diep, en ze had zin om wat leuks te gaan doen. Daarna richt ze haar blik naar het raam, en ze gaat er dan kalm naartoe. Even keek ze naar buiten, en ze zucht dan ook even diep. Ze wilde liever dat ze wat kon doen dan hier op haar kont te blijven zitten, en ze sloot dan ook even kort haar ogen. Het leven was al zo lastig zonder dat er wat te doen viel, maar ook was zij al jaren oud. Nouja velen konden dat niet zien, maar zij was echt al heel oud.

Draco was het kasteel met veel moeite binnen gekomen. Doordat hij in een muis was veranderd en nog net niet vertrapt was door een bewaker. Hij veranderde in een vos en met lichtte stappen liep over de betegelde grond heen. Af en toe hoorde Draco geluiden van voetstappen of deuren die open en dicht gingen. Hij wist dat hij voorzichtig moest zijn want hij was nu niet zomaar in een huisje. Uiteindelijk kwam hij bij twee grote deuren. Hij keek omhoog en gromde lichtjes wat in zichzelf. Hij veranderde plots weer in een muis en hij kroop door een gaatje dat hij ontdekt had. Aan de andere kant van de muur kwam hij weer boven en hij keek in het rond. Het was een enorme zaal waar hij stond en verderop zag hij een meisje. Waarschijnlijk de koningin aan haar uiterlijk en manier van doen te zien. Hij tippelde dan ook zachtjes verder over de grond heen en zorgde dat hij in zoveel mogelijk schaduw plekjes was. Toen hij achter een paal stond veranderde van een muis naar een vleermuis. Hij vloog zo stil mogelijk omhoog en ging aan het plafond hangen. Hij kon dan niets zien als vleermuis. Hij kon wel veel beter horen, en voorlopig bleef hij daar in de schaduw even aan het plafond hangen.

Ethan zat al die tijd al in het raamkozijn te kijken naar de koningin. Hij glimlachte. Hij was hier gewoon gekomen door de zwaartekracht te verlichten en het was goed gelukt. Hij keek even naar de deur waar hij iets zag bewegen. Hij merkte ook dat dezelfde muis in een vleermuis veranderde. Hij grijnsde lichtjes. Hij keek weer naar de koningin. "Als U wilt kan ik met U een wandeling maken. U ziet er namelijk uit alsof U iets wilt doen..." zei hij ineens en sprong vanuit het raamkozijn naar beneden. Hij ging tegen een van de zuilen staan leunen. Hij glimlachte lichtjes en ergens was er iets van een grijns in te zien. Sinds hij van school af was ging hij meer achter de vrouwen aan dan dat hij zelf had gewild. En wie weet scoorde hij wel bij de koningin.

Rhyna bleef gewoon staan bij het raam, en zoals alle elven kon ze gewoon aanvoelen door trillingen of er iemand in haar buurt was. Even dacht ze in de troonzaal wat geluid te horen, en ze keek dan ook kort in het rond. Daarna merkte ze plots een man van ongeveer 22 staan, en ze hoorde dan ook zijn woorden over een wandeling. "En wie denk je wel dat je bent om zomaar mijn kasteel binnen te dringen?" Vroeg Rhyna dan aan de man, en ze keek hem streng aan. Ookal wist ze dat hij het vriendelijk bedoelde, maar als koningin had ze zowat haar taken die ze moest respecteren. Even zucht ze diep, en ze keek dan naar omhoog. "Ik weet dat er daar iemand zit, en dus kom maar tevoorschijn voor ik je levend verbrand." Zei ze dan streng tegen hetgeen wat daar boven zat, en ze snoof dan ook heel even diep.

Ethan grinnikte. "Oh. Ik denk dat ik nog steeds Ethan heet..." zei hij een beetje bij de hand. "Maar als je niet wilt dat ik hier ben dan verlaat ik het kasteel toch wel. Hij sprong omhoog en ging in het raamkozijn staan. "Tenzij je liever hebt dat ik hier blijf zei hij." hij grinnikte en keek naar Rhyna. Ze had niet bepaald gezegd dat hij weg moest maar ook niet dat hij moest blijven.

Draco snoof even geirriteerd toen hij een andere jongen opmerkte en die vervolgens de koningin mee vroeg om een wandeling te maken. Aan de andere kant had het zo zijn voordelen als de koningin weg zou gaan. Hij zou dan het kasteel zonder moeite van enkele dingen kunnen beroven. Voor bewakers had hij namelijk totaal geen angst. Hij hoorde plots hoe de koningin zei dat ze hem had opgemerkt. Hij kon dan ook beter tevoorschijn komen dan blijven zitten, want blijven zitten had nu nog weinig nut. Hij veranderde in een zwarte panter en landde rustig op de grond. Hij keek hun met een schuine kop aan en grijnsde lichtjes. ''Moeite met een dier in je kasteeltje..?'' Vroeg Draco terwijl hij gewoon in zijn pantervorm bleef.

Rhyna keek de jongen aan, en ze snoof dan ook even diep. Daarna merkte ze opeens een panter op, waardoor ze hem droog aankeek. "Maak dat jullie hier weg zijn of jullie worden verbrand!!!!" Zei ze dan wat geïrriteerd, waarna ze ervoor zorgde dat de troonzaal helemaal verlicht werd door fakkels die er hingen. Ze zucht dan ook heel even diep, en ze keek dan de jongen genaamd Ethan aan. Toch had ze zich inderdaad verveeld, maar ze kon nu eenmaal niet weg. Ook kon ze op alle afstanden met het vuur praten, en dat was dan ook omdat het kasteel enkel verlicht werd met fakkels. Daarna ging ze op haar troon zitten, en ze sloot heel even kort haar ogen. Er was enkel één ding dat niemand wist, en dat was dat ze uit het vuur wezens kon laten verschijnen die het kasteel beschermde.

Ethan was in dat opzich geen eigenwijs persoon. Hij haalde zijn schouders op en glimlachte. "Zoals u wenst, majesteit..." zei hij en draaide om. "Mocht je me ooit zoeken, je kunt me altijd 's avonds vinden in de velden." zei hij en draaide zich nog even om. "Goedendag..." zei hij beleefd. Hij liet zich achterover vallen. In de lucht draaide hij zich om en landde door middel van de zwaartekracht rustig op de grond. Hij rende richting de poort knikte richting de bewakers en verdween in de verte.

Farodin was een van de weinige elfen hier in dit gebied. De koningin was ook een elf maar veel meer dan hun waren er niet. Hij stond wat aan de grote poort om de troonzaal binnen te komen en was daar aan het praten met andere wachters. "Ik wil dat de wacht verdubbelt word,er lopen hier veel te veel ongure types rond"zei hij tegen hun. Ze knikte en liepen dan naar de poorten en bleven daar staan. Hij zelf opende de grote poort en een jongen liep er juist door toen hij die open deed. Hij liep naar de koningin toe,hij keek even naar de zwarte panter en gromde even diep.

Rhyna stond rond te kijken, en ze merkte dan Nuramon op. Even glimlachte ze naar hem, waarna ze dan kort haar ogen sloot. Ze stond na een tijdje op van haar troon, waarna ze dan naar hem toe liep. "Vertel Nuramon wat heb jij zoal uitgespookt." Zei Rhyna dan kalm tegen hem, en ze glimlachte rustig naar hem. Haar ogen gingen even de omgeving af, maar daarna richt ze deze weer op hem.

"Wat ik heb gedaan,aleen maar dingen in de goede zaak voor het koningkrijk. Ik heb met mijn wachters gesproken over vele dingen. Ook heb ik met enkele handelaars gesproken,om voor uw koningkrijk meer grondstoffen los te krijgen bij de boeren van buiten het koningkrijk"zei hij tegen haar. Hij knikte even en stond zoals hij altijd tegenover haar stond. Kaarsrecht,met zijn wapen aan zijn riem en zijn uitrusting. Nooit had hij ontspannen voor zijn koningin gestaan,en nooit zou hij dat doen. Hij was eerder een terug houden persoon die zijn ware zelf niet laat zien,omdat die veel te veel slechts met zich meebracht,en iedereen een slecht beeld zou krijgen van hem.

Rhyna keek hem met een glimlach aan, en ze legt dan rustig haar hand op zijn schouder. Ze wist dat hij altijd zo stond, maar voor haar moest hij dat niet doen. Ze keek hem in de ogen aan, waarna ze hem dan een warme zachte glimlach schonk. "Ontspan Nuramon je moet zo kaarsrecht niet staan." Zei Rhyna dan zacht tegen hem, en ze gebaarde dat hij met haar mee moest komen. Even keek ze kort naar het raam, maar daarna richt ze haar blik weer op hem. Hij was een jonge elf, en zij daarentegen een oude elf. Niet dat het haar kon schelen, maargoed ze zou met hem wat praten over vele dingen.

Nuramon keek naar de hand op zijn schouder en volgde haar meteen toen ze hem dat gebaarde. Hij zou haar altijd volgen,zo was hij. Hij hield halt bij een groot schilderzij en zuchte even,zijn familie aan de hand van de voormalige heersers. Nuramon liep dan weer door met de koningin en hield halt waneer ze stopte met wandelen. Ontspannen deed hij niet,maar hij stond al wat normaler tegenover eerst.

Rustig liep Rhyna samen met hem door de gangen, en ze keek dan ook heel even kort naar het schilderij waar hij blijkbaar ook naar keek. "Vreemd hé dat wij ook ooit de grote overstap gaan doen." Zei Rhyna dan zachtjes tegen hem, en ze liep terwijl gewoon weer verder. Na een tijdje stond ze gewoon stil, en ze merkte dan een bediende op. "Breng de generaal en mijn eten maar naar de vertrekken. En geef de paarden ook eens wat lekker fruit." Zei ze dan als bevel, en deze deed dat dan ook gewoon. Even keek ze om naar hem, waarna ze dan naar vertrekken liep. Ze zou met hem praten op haar kamer, maar natuurlijk hield ze het wel nog deftig. Hoewel ze vroeger vaker naar hem had gekeken in de tijd dat ze klein was geweest, maar nu was ze een volwassen dame die wel wist wat ze moest doen. Ze wist nog goed dat ze hem vaak met zijn broers zag in het meer bij de tuinen, en ze grinnikte dan ook even kort bij die gedachte.

Natuurlijk volgde hij haar weer en keek even naar de bediende en knikte naar haar. Ze zouden dus uiteindelijk naar de vertrekken gaan. Over wat zou ze willen praten met hem,hij wist het niet maar ja. Al snel waren ze bij de vertrekken aangekomen en ondertussen was hij naast de koningin gaan staan. "Staat u mij toe"zei hij tegen haar en deed de deur van haar vertrek open en hield die dan ook open voor haar. Even keek hij achterom naar een van de wachters die tegen de muur van de gang stond. Hij knikte naar hem en deed teken dat hij naar de kasteelspoort moest gaan om daar wat orde opzaken te stellen.

Rhyna wilde net de deur openen als hij wat begon te zeggen. Ze keek dan naar hem als hij de deur open deed, en vervolgens haar naar binnen liet gaan. "Dat ben je nog niet verleerd sinds vroeger hé." Zei Rhyna met een glimlach, waarna ze dan rustig naar binnen liep. Ze liep dan naar de tafel met twee stoelen die er stonden, waarna ze dan rustig op hem wachtte totdat ze neer zou gaan zitten. Om eerlijk te zijn wilde ze zowat over vroeger praten, maar ze wist niet zeker of hij dat wel wou.

Hij glimlachte even en keek haar aan. "Een aap verleert zijn kunstjes toch ook niet"zei hij tegen haar. Toen ze binnen was volgde hij haar naar binnen en sloot de deur achter zich. Hij liep naar de tafel en nam plaats. "En aan wat mag ik u gezelschap danken"vroeg hij kalm aan haar. Hij zat niet echt kaarsrecht op de stoel maar eerder normaal voor zijn doen. Hij keek even weg en geeuwde even,de laatste tijd had hij een slechte nachtrust gehad.

Rhyna moest even grinniken om zijn woorden, en ze ging dan tegelijk met hem op de stoel zitten. "Ik wou wat praten over vroeger." Zei Rhyna dan zachtjes tegen hem, maar dan keek ze kort in het rond. Het zag er hier vele mooier uit dan in dat oud huisje, maargoed ze was nu eenmaal alles gewend bij wijze van spreken dan. Ze keek hem in de ogen aan, en ze merkte dan dat hij moest geeuwen. "Je ziet er zo moe uit. Slaap jij wel genoeg?" Vroeg ze dan uiteindelijk aan hem, waarna ze dan zijn hand nam.

"Ik slaap wel,maar mijn nachtrust word verstoord door oude dromen"zei hij tegen haar. Ze wou praten over vroeger,maar vroeger was er veel gebeurd om over te praten,hij keek even naar zijn hand en begon zich weer aftesluiten van binnen. "Waarover wilt u het percies hebben"vroeg hij kalm. Hij keek haar kalm aan en wachte eventjes af. De blik in zijn ogen was weer overwoekerd door de kalmte die hij sinds vroeger met zich meedroeg.

Rhyna keek naar hem, en ze hoorde dan zijn woorden. "Wat voor dromen?" Vroeg ze zacht aan hem, en ze keek wat bezorgd dit keer. Daarna sloot ze hel even haar ogen, waarna ze dan zijn vraag hoorde. "Wel over de dingen die wij altijd hadden uitgespookt, en dat onze vaders vaak woest werden op ons." Zei Rhyna dan heel zachtjes, en ze keek hem diep in de ogen aan. Daarna stond ze op, en ze liep naar het balkon toe.

Hij keek haar aan,en zocht naar een antwoord op haar vragen. "Dromen over hoe mijn vader en de jouw koelbloedig werden vermoord"zei hij zacht tegen haar. Toen hij haar zag vertrekken stond hij op en liep met haar mee. "Rhyna er is iets met je,vertel het me alsjeblieft"zei hij tegen haar en nam haar handen even vast. De koningin betekende de wereld voor hem,en niet aleen omdat ze de heerseres van dit land was. "De dagen waneer wij gebrul hoorde,waren de tijden waneer we de paarden weer opjaagde,of de bediendes pesten"zei hij met een kleine lach.

Rhyna hoorde zijn woorden over hun vaders, en ze keek dan kort naar de grond. Toen ze bij het balkon was keek ze naar hem als hij haar handen vastnam, en ze had ook zijn vraag gehoord. "Sinds die oorlog ben ik niet meer degene van wie ik vroeger was, en dat omdat de koning van jullie ook gestorven was tijdens de oorlog." Zei Rhyna dan zacht tegen hem, en ze hoorde dan zijn woorden over de tijden waar ze veel dingen hadden uitgespookt. Ze grinnikte heel even kort, en toch liet ze zijn handen niet los. "Ik weet nog goed dat jij en je broers en enkele vrienden in het meer gingen zwemmen, en dat ik jullie daar aan het bekijken was." Zei ze dan grinnikend tegen hem, en ze keek dan heel even kort naar buiten.

"Sinds het verlies van uw man en al die andere waaronder mijn broer Farodin,is niemand meer het zelfde Rhyna,ieder wezen is veranderd. Sommige zijn geslotener geworden en andere zijn dan weer geruchten beginen vertellen over u,mij en al de anderen. Ook ik ben veranderd,en dat merkte iedereen"zei hij tegen haar. Toen ze over het meer vertelde glimlachte hij even. "Ach mijn broers,dat waren tijden die wij niet zijn vergeten en hun ook niet"zei hij zacht tegen haar. En een glimlach verscheen eens te meer op zijn gezicht.

Rhyna keek naar hem, en ze zucht heel even diep. Ze hoopte maar dat alles weer normaal werd, maar dat zou nooit gebeuren. Even keek ze kort naar buiten, maar ze luisterde wel naar zijn woorden. "Dat weet ik wel, maar die geruchten dat ze vertellen zijn al zeker niet waar. Ook gaan er vaak geruchten door de hele stad dat ze mij gezien hadden met een groep mannen, en dat is al helemaal niet zo." Zei Rhyna dan tegen hem, en ze keek hem diep in de ogen aan. Ze grinnikte heel even kort bij het horen van zijn laatste woorden, en ze ging een stap dichter naar hem toe. Opeens ging de kamerdeur open, en algauw liet ze hem weer vlug los. "Fyrona zet het eten maar op de tafel." Zei Rhyna dan vlug tegen haar, waarna ze dan naar Muramon keek. Daarna keek ze toe als de bediende weg was, en ze drukte dan een zachte kus op zijn wang.

Hij keek haar aan en zuchte even. "Er gaan er veel de laatste tijd,er komen er met de dag weer nieuwe,en het volk gaat ze op het moment nog geloven. Daarom versterk ik de bewaking"zei hij tegen haar. Toen de bediende binnen kwam liet ze hem los e beveelde haar even wat. Hij liep dan ook naar binnen en was zelf nog niet echt bewust of hij kreeg een kus op zijn wang. Hij legde zijn hand er even op en voelde een warm gevoel in zijn buik.