In de troonzaal

Rhyna keek naar hem, en ze begon dan opeens te blozen. Dan sloot ze even haar ogen, en ze merkte dan dat hij naar beneden sprong. Ze keek dan ook naar beneden, en ze sloot heel even haar ogen. Toch bleef zij staan waar ze stond, waarna ze dan kort naar de poorten van het kasteel keek.

Nuramon draaide zich om en keek rond in de tuin,de stad was weer tot rust gekomen,de stadspoorten waren weer open,en ook de wachten waren weergekeerd naar hun posten. Dan zag hij een zwarte flits in de bossen en legde zijn hand op zijn zwaard, toen hij weer wat hoorde trok hij zijn zwaard en het rode metaal begon te gloeien,hij luisterde naar de geluiden en stak zijn hand dan in de bossen en nam iemand bij zijn kraag. Het was een jongen die in zijn tienerjaren verkeerde. "Wat moet je hier"zei hij en keek hem even aan,hij tilde hem makkelijk op en keek hem recht in zijn ogen aan en voor hji het wist sloeg iemand hem op zijn kop,en dan werd het zwart en tuimekde hij achterover. De jongens waren er vandoor met het zwaard,allesins de schede,het zwaard lag zowat onder zijn lichaam.

Rhyna sloot haar ogen heel even, en ze keek dan naar hem. Opeens merkte ze dat er iets was, waarna ze dan even in het rond keek. Kalm sprong ze over het balkon, waarna ze de vleugels van de Phoenix zodat ze veilig de grond raakte. Ze liep algauw naar Nuramon toe, en ze keek dan in de richting naar waar de jongens liepen. Even wist ze niet echt wat doen, maar dan dacht ze opeens aan Serane. Een grijns kwam tevoorschijn om haar lippen, en ze floot dan ook heel luid zodat Serane het kon horen. Dit moest niet een tweede keer gebeuren of er stond een wolf bij hen. "Ren achter die jongens aan en laat ze niet ontsnappen Serane." Zei Rhyna dan zacht tegen haar, en algauw was de wolf verdwenen. Dit om de schede van Nuramon zijn zwaard terug te gaan halen, en een luide huil was dan ook te horen.

Nuramon opende zijn ogen na een tijd weer en keek Rhyna aan. Hij wreef even over zijn achterhoofd,dan nam hij het zwaard zelf vas en bekeek het. Hij geeuwde even en luisterde naar de schille huil die klonk. "Sinds waneer zitten hier wolven"zei hij droog tegen haar. "Die kleine jongens van tegenwoordig,ik vraag me af hoe ze hier binnen komen"zei hij dan en keek haar vanuit zijn zitpunt aan,eigenlijk was het best wel raar om hem op de grond te zien zitten.

Rhyna keek kort in het rond, en ze merkte dan dat hij zijn ogen opende. "Gaat het lieverd?" Vroeg Rhyna dan bezorgd, en ze hoorde dan zijn woorden over wolven. Even keek ze de andere kant op, maar ze zei er niets over. Dan luisterde ze naar zijn laatste woorden, maar zelf wist ze het antwoord ook niet. Na een tijdje kwam er een wolf met violetkleurige ogen naar hen toe, en ze had dan ook de schede van zijn zwaard vast. Ze keek even kort naar de jongeman, maar daarna richt ze zich op Rhyna. Ze liet de schede op zijn schoot vallen, en ze knikte dan ook kort naar Rhyna. Opeens verdween de wolf weer gewoon, en ze had ook die jongens het domein afgegooit.

Nuramon keek haar aan en knikte. Toen kwam er opeens een wolf tevoorschijn en zijn mond viel open. "Hé maar hoe"zei hij tegen haar. Hij keek naar de schede en wou nog bedankt zeggen maar de wolf vertrok alweer. Dan kwam hij recht en stak zijn zwaard in de schede. Hij keek haar aan en wreef even in zijn ogen. "Wel wat wilt de jonge dame gaan doen"vroeg hij aan haar en grijnsde even. Het klopte ook nog wat hij zei,hij was ouder dan haar,wel maar enkele jaren,maar hij was ouder.

Rhyna had terug geknikt naar Serane, en ze hoorde dan de woorden van Nuramon. Even grinnikte ze kort, waarna ze dan zich even uitstrekte. "Ze weet dat je haar wilt bedanken, maar ze doet het met alle plezier." Zei Rhyna dan grinnikend, aangezien zij wist wie die wolf was. Dan hoorde ze plots zijn vraag, en ze keek hem diep in de ogen aan. "Ik heb geen idee wat ik wil doen. Misschien zwemmen?" Vroeg Rhyna dan aan hem, en ze grinnikte even bij die gedachte aan vroeger.

"Zwemmen lijkt me wel een goed idee"zei hij tegen haar en keek de wolf nog even na. Ach,hij zou haar vast nog wel zien daar was hij wel zeker van. "Dus we gaan zwemmen,wel dan zou ik zeggen laten we naar het meer gaan"zei hij vrolijk tegen haar,even keek hij op naar de lucht,de zon was juist aan het opkomen,en het was allesins niet te warm of te koud om nu te gaan zwemmen.

Rhyna glimlachte naar hem, en ze nam dan zijn hand vast. Even sloot ze kort haar ogen, waarna ze hem dan een kusje gaf. Algauw liep ze in de richting van het meer, en voor kort keek ze heel even om. Haar lange haren wapperden even met de wind mee, en ze sloot dan haar ogen voor een korte tijd. De wind voelde niet koud aan, en dat was een voordeel voor hen.